โปรแกรมที่พัฒนาด้วยภาษา C ทุกโปรแกรมจะมีโครงสร้างที่ประกอบด้วย 5 ส่วน หลัก ๆ ดังนี้
1. ส่วนเฮดเดอร์ไฟล์ (Header File of Processing Directive) ส่วนนี้จะมีจุดสังเกตคือ มีเครื่องหมาย # เสมอ คอมไพล์เลอร์จะทำงานกับส่วนนี้เป็นส่วนแรก ส่วนเฮดเดอร์ไฟล์เป็นส่วนที่เก็บไลบรารีมาตรฐานของภาษา C จะถูกดึงเข้ามารวมกับโปรแกรมในขณะที่กำลังคอมไพล์ คำสั่ง #include สามารถเขียนได้ 2 รูปแบบ คือ
รูปแบบที่ 1
| #include<HeaderName> |
รูปแบบที่ 2
| #include "HeaderName" |
การเขียนโปรแกรมภาษา C เฮดเดอร์ไฟล์ที่เก็บไลบรารีมาตรฐานในการจัดการเกี่ยวกับอินพุตและเอาต์พุต ของโปรแกรมก็คือ Stdio.h ซึ่งถือว่าเป็นส่วนสำคัญที่ขาดไม่ได้
2. ส่วนของตัวแปร (Global declarations statement) เป็นส่วนประกาศตัวแปรที่ใช้ร่วมกันทั้งโปรแกรม ส่วนนี้จะมีหรือไม่มีก็ได้
3. ส่วนของฟังก์ชันหลัก (Function main) ฟังก์ชันนี้เริ่มต้นการทำงานด้วยฟังก์ชัน main() โดยขอบเขตของฟังก์ชันจะเริ่มต้นด้วยเครื่องหมาย { และสิ้นสุดด้วยเครื่องหมาย }
4. ส่วนฟังก์ชันที่กำหนดเอง (User-defined function) เป็นส่วนประกาศตัวแปรที่สามารถใช้ได้เฉพาะภายในฟังก์ชันของตนเองเท่านั้น ในส่วนนี้จะมีหรือไม่มีก็ได้ และต้องสร้างฟังก์ชันหรือคำใหม่ที่ให้ทำงานที่เราต้องการให้กับโปรแกรมและสามารถเรียกใช้ได้ ภายในโปรแกรม
5. ส่วนของตัวโปรแกรม( Program) เป็นส่วนคำสั่งของการทำงานของโปรแกรมโดยที่คําสั่งในแต่ละคำสั่งต้องจบด้วยเครื่องหมาย ; (เซมิโคลอน) เสมอ
การอธิบายโปรแกรม (Program Comment)
การคอมเมนต์ (comment) เป็นหมายเหตุของโปรแกรม มีไว้เพื่อให้ผู้เขียนโปรแกรมใส่ข้อความอธิบายกำกับลงไปใน source code ซึ่งคอมไพเลอร์จะไม่ทำการแปลผลในส่วนที่เป็นคอมเมนต์นี้
คอมเมนต์ในภาษาซีมี 2 แบบคือ
- คอมเมนต์แบบบรรทัดเดียว ใช้เครื่องหมาย //
- คอมเมนต์แบบหลายบรรทัด ใช้เครื่องหมาย /* และ */
